HENGELO - Dominee Bennie Kooistra, voorganger van de gefuseerde Baptistengemeente Hengelo, spreekt over hoop en vertrouwen in deze crisistijd. „Ik wil mensen niet het ravijn in preken.”
Gerard Smink 15-04-20, 07:26
Dominee Kooistra ziet weinig angst binnen zijn gemeente met betrekking tot het coronavirus. „Ik voer gesprekken met jong en oud. Over het algemeen maken mensen zich geen zorgen om zichzelf. Mensen zijn wel bezorgd om ouderen en kwetsbaren. Om mensen in vluchtelingenkampen. Mensen die rekeningen niet kunnen betalen. Ik heb gepreekt over angst en bezorgdheid. Ik vind het opmerkelijk dat het mensen niet veel zorgen baart, als het om henzelf gaat. Het is op zich best logisch om je zorgen te maken. Onrust en angstige gevoelens zijn normaal in deze tijd.”
Heldhaftigheid
Maar: „Wat ik als antwoord van onze tachtigers terug krijg, is geen heldhaftigheid, geen stoerheid, maar een zekere rust. Zij leven in de wetenschap dat hun leven in Gods handen is. En zo is het ook! Als je dat dan weet, geeft dat perspectief, namelijk rust. God is bij hen. Als je bij Hem in de boot stapt in woelige wateren, wordt het niet gelijk windstil en het water spiegelglad. Maar met Hem is er vertrouwen en hoop dat de reis goed afloopt. Mensen bij ons zijn niet in paniek.”
Samenvoeging
De Baptistengemeente Hengelo telt circa 200 leden. De gemeente ontstond na de samenvoeging van de gemeenten Centrum (Jacob Catsstraat) en OntmoetingsCentrum ’t Venster (Oldenzaalsestraat). De kerk aan de Jacob Catsstraat is afgestoten. Diensten worden gehouden in ’t Venster.
Hoe beleeft u de coronacrisis zelf?
„Na de eerste dagen was het zoeken naar antwoorden. En nu? Wat is mijn taak? De boodschap moest even landen. Ik heb de zaken zo goed mogelijk kunnen oppakken. Er zijn gelukkig ook dingen die wel kunnen doorgaan. Zo maken we onlinediensten mogelijk met een kleine bezetting. Er zijn tientallen diensten op tv, maar mensen hechten meer waarde aan onze eigen diensten, met hun eigen kerkgebouw, met hun eigen voorganger. Een vertrouwd gezicht zien. We wilden eigenlijk een livestream voor onze diensten, maar op dit moment nemen we de diensten vooraf op. We willen geen storingen.”
Wat kan er nog meer doorgaan?
„Het wandelpastoraat zoals ik dat noem. Dan ga ik met twee mensen, weliswaar op gepaste afstand, door de wijk lopen of naar het bos, aan de rand van de stad. We voeren een gesprek op de manier zoals in Lucas.24 vermeld staat. Mensen zijn ontgoocheld na de dood van Jezus. Ze lopen Jeruzalem uit en dan voegt zich een persoon bij hen. Dat blijkt Jezus te zijn. Ja, het is een opstandingsverhaal. Mensen worden weer blij. Dat is ook wat ik wil tijdens dat lopen, praten over hoop en teleurstelling.”
Die boodschap van hoop keert ook terug in uw preken?
„Ik wil mensen vooral ook bemoedigen. Hoop en vertrouwen zijn belangrijker dan mensen het ravijn in preken. Mensen opbeuren, dat wil ik. Zeggen dat ze met Hem niets hebben te vrezen. Het mooie is dat die woorden ‘Vrees niet!’ zo ongeveer 365 keer in de bijbel staan. Voor elke dag van het jaar de woorden: ‘Vrees niet!’ Want Hij zegt: Ik ga met je mee! En als je weet dat God Liefde is, dan weet je dat het goedkomt. Dan gaat de vreugde de vrees vergezellen.”
Bezoekt u in deze tijd ook zieke mensen?
„Nee. In overleg met de kerkenraad is besloten ons te houden aan de richtlijnen van het RIVM. Ik zit wel een paar uur per week aan de telefoon om mensen met hulpvragen te steunen. Het contact met de organisatie van Kom Drienen is er, om ons ook meer in de wijk te laten zien. We willen het niet alleen bij preken laten, maar echt helpen waar het kan en nodig is.”
Hoe tastbaar is corona binnen uw gemeente?
„De schoonzus van een gemeentelid is aan corona overleden. Het virus komt nog meer in de naaste omgeving, dat is een kwestie van tijd. Er komen best nog wel zware tijden aan.”
Wat is dan het meest essentieel?
„De kerk is op slot. Gelovigen kunnen niet samenkomen. Maar met een verwijzing naar ons centrum ’t Venster, lijkt het alsof er een venster is opengezet. Fysieke contacten zijn niet mogelijk, onze leden zoeken dan andere creatieve manieren om elkaar te steunen. Via WhatsAppgroepen. Daarbij wordt iedereen binnen onze gemeente betrokken. Iedereen is gekoppeld. Iedereen krijgt wekelijks een telefoontje van een ander. Hoop en vertrouwen, dat is wat we nodig hebben nu.”
Wat is uw boodschap voor mensen die helemaal niet kerkelijk zijn?
„Dan zeg ik dit: corona valt in de 40-dagentijd voor Pasen. Een tijd van bezinning. Reflectie. Denk eens na over hoe het gaat met onze planeet, met onze relaties. We leven zo jachtig. Misschien moeten we onze prioriteiten eens herijken. Iedereen is met zijn loopbaan bezig. Het is een ratrace. Denk eens na over of er meer is en dat hoeft geen meer te zijn met een grote M. Hoe sta ik in het leven? Geef eens om die Ander en hier moet Ander wel met een grote A. Dat zeg ik als predikant. Kan een pandemie het inzicht van mensen veranderen en een radicale wijziging van onze manier van leven bewerkstelligen?”
Wilt u zelf nog een punt maken?
„U vroeg andere voorgangers of corona een straf van God is. Daar wil ik wel op antwoorden.”
Ga uw gang.
„Ik heb dat ook wel gehoord, dat mensen dat zeggen, ook in onze gemeente. Maar nee, corona is geen straf van God. Mensen die dat menen, maken misbruik van eventuele angsten die bij anderen zouden kunnen bestaan. God is Iemand die zelf lijdt. Hij heeft uit eigen ondervinding ellende, ziekte en eenzaamheid meegemaakt. Hij geeft juist om mensen. Hij is een meelijdende God. Dat Hij corona over ons uit zou willen storten, is mij te gemakkelijk.”
